Sırrı Süreyya Lider, yalnızca siyasette değil, sanat dünyasında da iz bırakmış bir isim. Senarist, direktör, müellif ve oyuncu kimlikleriyle öne çıkan Öncü’nün sanat hayatı, toplumsal çabayla yoğrulmuş üretimlerin öyküsü olarak dikkat çekiyor. 2006 yılında vizyona giren “Beynelmilel”, Sırrı Süreyya Başkan’ın sinemadaki en bilinen yapıtı olarak hafızalara kazındı.
Mahsun Gül ile birlikte yönettiği sinema, askeri darbe sonrası Türkiye’sinde bir kasabada geçiyor ve baskıcı periyodu mizah yoluyla eleştiriyor. Sinema, 2007 Antalya Altın Portakal Sinema Şenliği’nde “En Güzel Film” dahil olmak üzere birçok ödül kazandı. Eleştirmenlerce “politik sinemanın güçlü örneklerinden biri” olarak değerlendirildi.
BİRÇOK ÜRETİMDE MİSYON ALDI
Sırrı Süreyya Başkan, sanat hayatı boyunca sinemanın birçok alanında etkin rol aldı. Direktörlük, senaristlik, senaryo danışmanlığı ve oyunculuk üzere farklı misyonlarda bulunduğu projelerle hem ana akım hem de bağımsız sinema dünyasında iz bıraktı. Senarist olarak birinci dikkat çeken çalışması, televizyon dizisi “Emret Komutanım” oldu. Akabinde sinema alanında “O… Çocukları” ve “İtirazım Var” üzere değerli üretimlerin senaryosunu kaleme aldı. Ayrıyeten “Kalpsiz Adam” dizisinde senaryo danışmanı olarak vazife yaptı.
Oyunculuk mesleğinde de epey çeşitli rollerde yer aldı. “Sis ve Gece”, “Zombilerin Düğünü”, “Ejder Kapanı”, “Mar”, “Yeraltı”, “Düğün Dernek”, “Ferahfeza”, “İçimdeki Ses”, “14 Tirmeh”, “Manyak” ve “İtirazım Var” üzere sinemalarda oyuncu olarak performans sergiledi. Bu sinemalardaki rolleriyle hem dramatik hem de mizahi tarafını ortaya koydu. Tıpkı vakitte “Mutluluk” sinemasında uyarlama takımında yer aldı. Çok sayıda direktörün birlikte çalıştığı politik içerikli “F Tipi Film” projesinde hem ortak direktör hem de senarist olarak katkı sundu. Kısa sinema alanında da üretim yapan Lider, “Taş Yok Mu Taş” isimli kısa sinemada direktör, senarist ve oyuncu olarak üçlü bir misyon üstlendi.
YAZILARIYLA GÜNDEME GELMİŞTİ
Sırrı Süreyya Öncü’nün sanat seyahati yalnızca sinemayla hudutlu değil. Cezaevi yıllarında başlayan yazı serüveni, daha sonra çeşitli gazetelerde ve mecmualarda köşe yazılarına dönüştü. Radikal, Birikim, BirGün üzere yayınlarda yayımlanan yazıları; mizah, toplumsal tenkit ve halk edebiyatını birleştiren bir lisan taşıyordu.
