Klâsik pillerin çevresel tesirlerine karşı sürdürülebilir bir tahlil geliştirmeyi hedefleyen Ukraynalı teşebbüs SorbiForce, güç depolama alanında çığır açan bir teknolojiye imza attı. Tarım atıklarını, metal içermeyen organik bir batarya prototipine dönüştüren şirket, sadece karbon, su ve tuz kullanarak dünyanın birinci gerçek manada sürdürülebilir bataryasını geliştirdiğini duyurdu. Sürdürülebilir bataryada gerçek devrim
Tarımın yılda yaklaşık 2.1 milyar ton atık ürettiği gerçeğinden yola çıkan SorbiForce CEO’su ve materyal bilimci Serhii Kaminskyi, bu atıkların aslında büyük bir potansiyel taşıdığını fark etti. 2010’lu yılların sonlarında bir ortaya getirdiği uzman grubuyla birlikte Arizona Üniversitesi bünyesinde çalışmalarına başlayan takım, atığı pahaya dönüştürme vizyonuyla yola çıktı.
Yeni jenerasyon “sorpsiyon bataryaları”, elektronları katottan anotlara taşımak için üç fizikî süreçten yararlanıyor. Bu transfer, bataryanın merkezindeki ultra gözenekli karbon katman sayesinde gerçekleşiyor. Her iki elektrotun da karbon bazlı olması, pili büsbütün yanmaz hale getiriyor. Bataryanın daha da enteresan özelliği ise vakit geçtikçe performansının düşmek yerine artması. Grup, su eklendiği sürece bataryanın ömrünün 30 yıla kadar çıkabileceğini söylüyor. Tüm bu avantajların yanında batarya hücrelerinin ömrü sona erdiğinde bile, bileşenlerinin yüzde 95’i organik olarak ayrıştırılabiliyor; kalan kesimler ise yine kullanılabiliyor. Bu özellik, lityum-iyon pillerin geri dönüştürülmesinde karşılaşılan toksik atık ve yangın risklerini ortadan kaldırıyor.
Bir hayal değil
SorbiForce, yılın ikinci yarısında 60 kWh ile 150 kWh ortasında değişen pilot projeleri hayata geçirmeyi planlıyor. Şirket, bu süreçte 5 milyon dolarlık bir tohum yatırım cinsini da tamamlamayı hedefliyor. Ayrıca düşük maliyetli üretim süreci, yerli gereç temini ve artan talep sayesinde seri üretime geçişin de yakın olduğu belirtiliyor. Şirket yetkilileri 6.000 şarj döngüsünü aşan ömrü ve modülleri istifleme yeteneği sayesinde pilot projelerden tam ölçekli üretime geçmenin sadece bir öğrenme sorunu olduğuna dikkat çekiyor.
