KAYSERİ’de, halk ortasında ‘tavuk karası’ olarak bilinen hastalıkla dünyaya gelen görme engelli goalball ulusal ekip oyuncusu Süleyman Ekici (42), kendisi üzere engelli çocuklara bağlama ve piyano dersi veriyor. Ekici, “Her müzik öğretmeni hazır öğrenci, yetenekli öğrenci ister ki müzikle ilgi kursun. 100 öğrenciden 5 adediyle bile müzikal bir bağlantı kurabiliyorsak çok keyifli oluyoruz. Ritim duygusu, estetik duygusu, bu hislerin tabir edilme biçimi ya da bu hislerin ayağa kaldırılması bu öğrencilerde çok sıkıntı oluyor” dedi.
Halk ortasında ‘tavuk karası’ olarak bilinen ‘Retinitis pigmentosa’ rahatsızlığı ile dünyaya gelen Süleyman Ekici, birinci, orta ve lise tahsilini çeşitli vilayetlerde görme engelli okullarında tamamladı. Geçen süreçte çeşitli eğitimler alan Ekici, sanat, müzik, spor, tiyatro üzere birçok bahse ilgi duydu. Lisede bağlama ve piyano çalan Süleyman Ekici, eğitimini tamamlayıp 2001 yılında tekrar Kayseri’ye gelerek kendisi üzere görme engelli ağabeyiyle birlikte goalball grubunu kurdu. Turnuvalara katılan Ekici, bu alanda ulusal oyuncu oldu. Bir yandan da edebiyata ilgisi olan Süleyman Ekici, bu süreçte 2 şiir kitabı yazdı. 2005 yılında kendisi üzere görme engelli eşiyle tanışan Ekici, evlenip 2 de çocuk sahibi oldu. 2011-2020 yıllarında Türkiye İstatistik Kurumu’nda (TÜİK) memurluk yapan Süleyman Ekici, 2016 yılında Anadolu Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyoloji Kısmı’nı bitirdi. Ekici daha sonra Erciyes Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Müzik Öğretmenliği Kısmı’ndan mezun olup yüksek lisansını tamamladı. Şehit Yiğitcan Çiga Özel Eğitim Uygulama Okulu’nda öğretmenliğe başlayan Süleyman Ekici, kendisi üzere engelli çocuklara müzik dersi veriyor.
‘KAYSERİ’DE GOALBALL’IN BİRİNCİ ANTRENÖRÜ BEN OLDUM’
Yaşadığı süreci anlatan Ekici, “Küçükken biraz daha düzgün görüyordum ancak artık yaş ilerleyince görme seviyesi totale yanlışsız ilerledi. Mitat Enç Görme Engelliler Okulu’nda okurken vücut eğitimi öğretmenimiz görme yetersizliği olan bireylerin yapabileceği sporlarla ilgili bizi eğitiyordu. Okullar ortası turnuva yapardık, goalball oynardık, koşu yapardık. Sonra bu goalball oyununu turnuvalar halinde Türkiye’de oynamaya başladılar. Okul bittikten Kayseri’de görme engelli ağabeyimle birlikte 2001 yılında bir spor kulübü kurduk. Bu kurduğumuz spor kulübüne görmeyen arkadaşlarımızı üye yaptık, atlet olarak kaydettik ve lisans aldık. Goalball’ın birinci antrenörü Kayseri’de ben oldum. Arkadaşlara öğretmiş oldum. Türkiye Şampiyonalarında yarışa başladık. Goalball branşında ulusal atlet olarak 2004 yılında de İtalya’da Dünya Şampiyonası’na katıldım. Onun dışında atletizm, yüzme, judo, halter üzere branşlarda da denemelerim oldu” diye konuştu.
‘MÜZİK EĞİTİMİM İLKOKUL 3’ÜNCÜ SINIFTA BAŞLADI’
Evlendikten sonra spora orta verdiğini söyleyen Süleyman Ekici, “Eşimle de bir spor aracılığıyla tanıştık. Eşim sağlıkçı olarak katılmıştı bir karşılaşmaya. Ben de yaralanmıştım. Benle ilgilenirken kandırdım. Müzik eğitimim, ilkokulda 3’üncü sınıfta bağlama öğrenerek başladı. Orta 1’de Yılmaz İhtimam Hocamdan keman eğitimi aldım. Orta 2’nci sınıfta ut dersi aldım. Son sınıfta da piyano dersi aldım. Piyano ile hoş sanatlar lisesini kazandım. Lisede de bağlama eğitimiyle devam ettim. Üniversitede yeniden bağlamayla devam ettim. Yani daima bağlama üzerine ağırlaştım lakin piyano çalabiliyorum. Birden fazla enstrümanın da akordunu rahatlıkla yapabiliyorum” sözlerini kullandı.
‘100 ÖĞRENCİDEN 5 ADEDİYLE MÜZİKAL ALAKA KURABİLİYORSAK KEYİFLİ OLUYORUZ’
Engelli öğrencilerin davranış değişikliğine odaklandıklarını söyleyen Ekici, “Her müzik öğretmeni hazır öğrenci, yetenekli öğrenci ister ki müzikle münasebet kursun. Burada öğrencilerimizin davranış değişikliğine odaklandığımız için müziği de bu odağa yerleştirip müziğin bu odakta tesiri nedir onu çalışıyoruz. Partnerim Talha Hocam ve bir öğrencimizle birlikte çok hoş muvaffakiyet elde ettik. Yani 100 öğrenciden 5 adediyle bile müzikal bir münasebet kurabiliyorsak çok memnun oluyoruz. Ritim duygusu, estetik duygusu, bu hislerin söz edilme biçimi ya da bu hislerin ayağa kaldırılması bu öğrencilerde çok sıkıntı oluyor. Benim geçmişte aldığım sanat eğitimi, müzik eğitiminin tahminen çok azını yansıtabiliyoruz. İmkanlarımız biraz kısıtlı ancak bütün bunlara karşın sorun bir şeyi başarmak değil, eğitimle öğrenci-öğretmen bağlantısını kontak bir düzeyde kurabilmek. Muvaffakiyet esasen varsa zaten gelen bir şey. O yolda, yolun kaynak olarak kendi sunduğu bir şey. Biz kaynağın peşinde değiliz, yoldayız sadece” dedi.
‘ZOR OLMUYOR, KEYİF ALIYORUM’
Engelli öğrencilerle çalışmanın sıkıntı olmadığını belirten Süleyman Ekici, şöyle konuştu:
“Tek başıma değilim. Özel eğitim öğretmenlerimiz eşlik ediyorlar. Dersin selametini ve sınıf nizamını sağlıyorlar. Ben yalnızca yönlendirmelerde bulunuyorum. Kılavuzluk etmeye çalışıyorum. Yapabildiğimiz kadar, yol bize ne gösterirse artık. Artık eğitimin kanalları da değişmeye başladı. Ülkemizde görme yetersizliği olan öğrencilerin eğitim gördüğü okulların yatılı kısımları kapatıldı. Kaynaştırma eğitimine geçildi. Kaynaştırma eğitiminde de isteyen aileler istedikleri mahallelerde çocuklarını okutabiliyorlar. Özel eğitim sınıfı gerekiyorsa açılıyor, gerekmiyorsa birebir sınıfta kaynaştırma ortamında ders alıyorlar. Benim görme yetersizliği çocuğu olan ailelere tavsiyem, en azından birinci 4 seneyi görme yetersizliği olan öğrenciler için eğitim veren özel eğitim kurumlarında çocuklarına eğitim verdirsinler.”
